صندوق اقلیم سبز نتوانست مشارکت بخش خصوصی را تقویت کند
پایگاه خبری DA1news: صندوق آب و هوای سبز (GCF) بزرگترین صندوق چندجانبه اختصاصی آب و هوا در جهان است و هدف آن حمایت از کاهش آب و هوا و تلاش‌های سازگاری در کشورهای در حال توسعه است. بسیج منابع مالی از بخش خصوصی یک اولویت مهم برای کشورهای کمک کننده حامی GCF است. با این حال، بر اساس یک مطالعه جدید، تاکنون GCF در این زمینه ضعیف عمل کرده است.
به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، صندوق آب و هوای سبز در سال 2010 بر اساس کنوانسیون چارچوب سازمان ملل متحد در مورد تغییرات اقلیمی (UNFCCC) تأسیس شد. در حال حاضر حدود 200 پروژه با ارزش کل 40 میلیارد دلار را مدیریت می کند که بخش خصوصی تنها سهم کمی از آن را به خود اختصاص داده است. طبق مطالعه جدیدی که توسط توماس کالینوفسکی (دانشگاه اوها وومنز، سئول/کره جنوبی و موسسه تحقیقات پایداری – مرکز هلمهولتز پوتسدام/آلمان) انجام شد، این دلایل متعددی دارد. کالینوفسکی توضیح می دهد: “این کمبود در مشارکت بخش خصوصی عمدتا ناشی از این تصور است که سرمایه گذاری ها سودآور نیستند.” جنوب جهانی بیش از حد خطرناک در نظر گرفته می شود.
یک استثنا در این بخش، بخش انرژی های تجدیدپذیر است که در آن مشارکت بخش خصوصی با GCF متمرکز است. به گفته کالینوفسکی، این نشان می‌دهد که بعید است تامین مالی خصوصی اقلیم از شمال جهانی نقش تعیین‌کننده‌ای در ایجاد تغییر پارادایم به سمت توسعه پایدار در جنوب جهانی بازی کند. با توجه به این موضوع، بودجه عمومی برای همکاری های توسعه نباید کاهش یابد.
پروژه های بخش خصوصی از بودجه عمومی تامین می شود
در سپتامبر 2022، صندوق اقلیم سبز دارای 47 پروژه بخش خصوصی (از مجموع 207 پروژه) تایید شده بود. پنج پروژه از این 47 پروژه از بین رفته بودند و دیگر در حال اجرا نبودند، که نشان دهنده نرخ بسیار بالاتر شکست در مقایسه با بخش دولتی است که تنها دو پروژه از 160 پروژه شکست خوردند. 42 پروژه بخش خصوصی با حجم 16.9 میلیارد دلار از مجموع 40.2 میلیارد دلار بودجه GCF باقی مانده است. این بدان معناست که 21 درصد از کل پروژه ها و 42 درصد از کل بودجه پروژه ها به پروژه های بخش خصوصی اختصاص می یابد.
با این حال، همانطور که تحلیل کالینوفسکی نشان می دهد، این تصویر کامل نیست. در واقع، وجوه ارائه شده توسط خود صندوق اقلیم سبز 22 درصد از حجم کل 16.9 میلیارد دلار سرمایه گذاری شده در پروژه های بخش خصوصی را تشکیل می دهد. باقیمانده از دیگر موسسات عمدتا دولتی، مانند بانک اروپایی بازسازی و توسعه (EBRD) و سایر بانک های توسعه منطقه ای یا ملی می آید. این کارشناس علوم سیاسی توضیح می دهد: به عبارت دیگر، بخش بزرگی از تامین مالی پروژه های صندوق اقلیم سبز برای بخش خصوصی از بخش خصوصی تامین نمی شود، بلکه از منابع دولتی تامین می شود.
سود کوتاه مدت در مقابل تحول بلند مدت
اما مهمتر از کمیت پروژه های خصوصی، کیفیت آنهاست. کالینوفسکی بر نیاز فوری به اطمینان از سازگاری پروژه های بخش خصوصی با اصول GCF و همکاری توسعه خوب به طور کلی تاکید می کند. بسیار مهم است که پروژه‌های اقلیمی در جنوب جهانی در توسعه ملی و استراتژی‌های آب و هوایی گنجانده شوند. مهمتر از به حداکثر رساندن جریان سرمایه خصوصی است.”
اگر این جنبه ها به درستی مورد توجه قرار نگیرند، GCF و تامین مالی آب و هوای خصوصی این خطر را دارند که بر بار بدهی خارجی بالای کشورهای جنوب جهانی بیفزاید و بازارهای مالی را بیشتر بی ثبات کند و وابستگی اقتصادی را تشدید کند. کالینوفسکی نتیجه می گیرد که اگرچه تولید انرژی های تجدیدپذیر بر بهره برداری مستمر از منابع طبیعی ارجحیت دارد، اما این به تنهایی راهی برای توسعه پایدار در جنوب جهانی فراهم نمی کند.
ارجاع:کالینوفسکی، تی (2023): صندوق آب و هوای سبز و تامین مالی بخش خصوصی اقلیم در جنوب جهانی. – سیاست آب و هوا، DOI: 10.1080/14693062.2023.2276857
منبع: www.rural21.com
