اثرات رهاسازی پلاستیک در اراضی کشاورزی
در فصل سرمازدگی باغات، کشاورزان اقدامات پیشگیرانه‌ای نظیر استفاده از روکش پلاستیکی می‌نمایند؛ همچنین با افزایش خشک‌سالی‌ها در برخی از استان‌های کشور اقدام به کشت محصولات کشاورزی به کمک کیسه‌های پلاستیکی، روشی مورد تایید برای نگهداشت رطوبت خاک است. از طرفی در بهینه نمودن مصرف آب یکی از روش‌های رایج بهره‌گیری از آبیاری با نوارهای تیپ می‌باشد.
هر چند که هر یک از این راهکارها فواید بسیاری دارند اما یکی از بزرگترین چالش‌های پیش روی جهانِ امروز، تولید زباله زیست-تخریب‌ناپذیر است که عواقب جبران‌ناپذیری برای محیط زیست به همراه دارد.
از پیامدهای رهاسازی ترکیب‌های زیست تخریب‌ناپذیر در طبیعت می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:
۱- تخریب خاک
این ترکیبات به دلیل داشتن پایه‌ی نفتی در تولیدشان سبب مسموم شدن خاک می‌شود که نهایتا منجر به از بین رفتن بسیاری از ریزجاندارن خاک، کاهش حاصلخیزی، تخریب فیزیک خاک و در نهایت کاهش کمیت و کیفیت محصول تولیدشده می‌گردد.
۲- از بین رفتن گونه‌های جانوری
رهاسازی این مواد در طبیعت سبب شده تا برخی از مواقع، توسط پرندگان و حیوانات خورده شود، که منجر به مسمومیت و حتی مرگ آنها شده است.
۳- آلودگی آب‌ها
به علت وزن پایین این مواد (زباله‌های زیست تجدیدناپذیر)، به راحتی با وزش باد جابجا شده و در منابع آبی و رودخانه‌ها قرار می‌گیرد، که سبب آلودگی منابع آب سطحی شده، و به علاوه با تخریب خاک، سبب کاهش نفوذ آب به خاک شده و خود با نشت به داخل آب‌های زیرسطحی، سبب آلودگی آنها می‌شوند.
۴- زیبایی در مخاطره
این ترکیبات با ایجاد مناظر نازیبا، سبب تخریب دیداری منطقه می‌گردد، که از نظر جذب توریست و حفظ محیط زیست بسیار اثرگذاری منفی بر وجوه اقتصادی مردم منطقه خواهد داشت.
یاداشت دکتر نساء احدی
(مسئول واحد خاک‌شناسی کردستان)
