وبینار آموزشی اهمیت خسارت علفكش‌ها در گیاهان زراعی برگزار شد
پایگاه خبری DA1news: وبینار آموزشی با عنوان « اهمیت و تشخیص نشانگان خسارت علفکشها در گیاهان زراعی » توسط دکتر محمد حسن هادی‌زاده، عضو هیات علمی بخش تحقیقات گیاهپزشکی برگزار شد.
به گزارش اخبار روزانه کشاورزی DA1news به نقل از روابط عمومی موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور، این وبینار در روز دوشنبه دوم مردادماه توسط اداره آموزش و ترویج موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور به صورت ویدئو کنفرانس با حضور اعضای هیات علمی، محققین، کارشناسان و بهره‌برداران حوزه کشاورزی و ترویج در سطح ملی برگزار گردید.
بر اساس این گزارش،علفکش یک عامل معمولا شیمیایی است که هدف اصلی آن از بین بردن یا جلوگیری از رشد رستنیهای ناخواسته یا همان علف‌های هرز است. علفکشها به دو گروه عمومی و انتخابی تقسیم میشوند که در گروه انتخابی میتوانند طیف مشخصی از رستنیهای ناخواسته را بدون خسارت به گیاه زراعی مهار کنند. تعداد علفکشهای ثبت شده تا 1401، بیش از 115 فرمولاسیون متعلق به 95 علفکش تجارتی و 100 ماده ی موثره (بدون احتساب مواد افزودنی) در کشور است. از میان علفکشهای ثبت شده، برنج 25 فرمولاسیون، غلات ریز دانه (گندم، جو و تریتیکاله) 21 فرمولاسیون، چغندرقند 22 فرمولاسیون، ذرت و سورگوم 16 فرمولاسیون، پنبه 9 عدد، سویا 11 فرمولاسیون، کلزا 7،فرمولاسیون، و نیشکر 8 فرمولاسیون را به خود اختصاص داده‌اند. عوامل موثر بر ظهور نشانه‌های خسارت به طور کلی شامل مصرف غیر صحیح علفکشها است که منجر به خسارت در همان سال یا به گیاهان تناوب در سالهای بعد خواهد شد. مهمترین این مشکلات وابسته به نحوه عمل علفکش ، عدم رعایت میزان مصرف توصیه شده، نازل‌های نامناسب، همپوشانی نامناسب نازل‌ها و تجمیع میزان مصرف شده، زمان نامناسب کاربرد علفکش، شرایط اقلیمی غیر عادی و باقی‌مانده علفکش در محیط رشد است. بسیاری از نشانه‌ها با توجه به نحوه عمل علفکش قابل تفکیک از هم هستند ولی در مراحل پیشرفته‌تر خسارت به شواهد زیادی نیاز است. مهمترین نحوه‌ی عمل علفکشها شامل بازدارنده سنتز چربی، بازدارنده سنتز اسیدهای آمینه، بازدارنده تقسیم سلولی ریشه، تنظیم کننده‌های رشد، بازدارنده‌های فتوسنتز، بازدارنده سنتز اسیدهای چرب، بازدارنده آنزیم ESPS، بازدارنده آنزیم ساخت گلوتامین، بازدارنده ساخت کاروتنوئید، بازدارنده چند مسیر حیاتی سلول، بازدارنده پرتوپورفیرینوژن اکسیداز هستند. تشخیص صحیح نشانگان میتواند به تشخیص صحیح عامل ایجاد کننده و مدیریت آن کمک کند و این کار با کمک جمعآوری شواهد از سابقهی عملیات زراعی و مصرف آفتکشها و سایر عوامل احتمالی امکان پذیر خواهد.
