از زباله تا ثروت؛ راه حل های زیست توده
پایگاه خبری DA1news: در سال‌های اخیر نوآوری‌های زیادی در زمینه فناوری‌های تبدیل زیست توده ایجاد شده است که ضایعات مواد غذایی و مازاد کشاورزی را به محصولات ارزشمند مختلف تبدیل می‌کند. این مقاله راه‌حل‌های نوآورانه‌ای را از هند ارائه می‌کند که می‌تواند به رفع مشکل از دست دادن مواد غذایی و ضایعات این کشور کمک کند و در عین حال به حفاظت از محیط زیست و ایجاد امنیت انرژی کمک کند.
به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، هند سخت کار کرده است تا راه حلی برای مشکل از دست دادن و ضایعات مواد غذایی بیابد و میزان تلفات پس از برداشت را کاهش دهد که در سال 2014 به 926.51 میلیارد روپیه (15.19 میلیارد دلار) رسید. در تلاش برای تولید مواد غذایی خود. سیستم های پایدارتر در حالی که تقاضای انرژی رو به رشد را پوشش می دهند، کشور به طور فزاینده ای استفاده از زیست توده را انتخاب می کند. تحقیقات و نوآوری‌ها در فناوری‌های مربوطه درها را برای تبدیل ضایعات مواد غذایی و مازاد کشاورزی به محصولات با ارزش مختلف باز کرده است. در ادامه، برخی از فناوری‌های برجسته‌ای را که می‌توانند از قدرت زیست توده استفاده کنند، ارائه مسیری پایدار به سمت کاهش ضایعات مواد غذایی، تقویت امنیت غذا و انرژی و پرورش یک اقتصاد دایره‌ای را برجسته می‌کنیم.
رویکردهای امیدوارکننده
تولید انرژی زیستی برای افزایش تولید مواد غذایی بهره وری محصول در هند به دلیل وابستگی قابل توجه به کشاورزی دیم و شیوه های کشت دستی، در دسترس نبودن تکنیک های آبیاری پیشرفته و وابستگی به سوخت های فسیلی گران قیمت مانند دیزل، انرژی مبتنی بر زغال سنگ برای کاربردهای حمل و نقل و برق پایین است. انرژی زیستی تولید شده در قالب سوخت های زیستی جامد، مایع و گاز می تواند برای تامین انرژی محلی کاربردهای انرژی حیاتی در مزرعه مانند آبیاری، مکانیزاسیون مزرعه، زنجیره تامین زیست توده، سوخت تراکتورها و ماشین آلات کشاورزی برای افزایش بهره وری کشاورزی مورد استفاده قرار گیرد. تولید کلی مواد غذایی هند حدود 228 میلیون تن زیست توده مازاد سالانه با پتانسیل انرژی زیست توده 28 گیگاوات (GW) دارد. با پیشرفت قابل توجه به لطف حمایت تحت چندین طرح از سوی دولت، این کشور قبلاً به ظرفیت نیروگاه زیست توده نصب شده 10.8 گیگاوات و بیش از 300 تن در روز تولید گاز طبیعی زیست فشرده (BioCNG) دست یافته است.
کاهش تلفات و ضایعات مواد غذایی با تامین انرژی زیرساخت های ذخیره سازی، سردخانه و نگهداری غلات. بخش قابل توجهی از محصولات غذایی به دلیل مراقبت ناکافی پس از برداشت از بین می رود. گزینه‌های ذخیره‌سازی سرد معمولاً کم هستند، که منجر به هدر رفتن محصولات باغی و زیان‌های اقتصادی می‌شود. با پیشرفت در تحقیقات انرژی زیستی، گزینه های ذخیره سازی سرد و خشک کن مبتنی بر زیست توده غیرمتمرکز اکنون به صورت تجاری در دسترس هستند که می توانند در اختیار کشاورزان محلی یا ارائه دهندگان خدمات در مناطق روستایی قرار گیرند. در دو تا سه سال گذشته، کشاورزان در چند مکان در هند شروع به استفاده از این راه حل های ذخیره سازی سرد مبتنی بر زیست توده کرده اند. با این حال، تاکنون کشاورزان کافی از این فناوری ها استفاده نکرده اند. انتشار بیشتر مهم است، زیرا به کاهش ضایعات و زیان‌ها کمک می‌کند که به نوبه خود سودآوری کشاورزان و اقتصاد کلی روستایی را افزایش می‌دهد و در عین حال به اصول پایداری پایبند هستند، زیرا آنها می‌توانند محصولات خود را در طول سال ذخیره و به فروش برسانند.
رویکردهای ارگانیک برای تقویت تولید مواد غذایی پایدار و کاهش تغییرات آب و هوایی. در تلاش برای افزایش تولید مواد غذایی، استفاده از کودهای شیمیایی در مزارع در چند دهه اخیر به طور قابل توجهی افزایش یافته است. این امر بر سلامت خاک و همچنین سلامت انسان و دام در درازمدت تأثیر منفی می‌گذارد، به‌علاوه سایر اثرات مضر بر محیط‌زیست، زیرا فرآیندهای تولید و حمل و نقل کودها بسیار انرژی‌بر و دارای انتشار هستند. در اینجا، دوغاب کود زیستی غنی از مواد مغذی تولید شده همراه با بیوگاز در طی هضم بی هوازی می تواند یک جایگزین آلی مهم برای کودهای شیمیایی باشد زیرا می تواند منجر به افزایش بهره وری محصول برای کشاورزان شود و در عین حال سلامت خاک را بازیابی کند و همچنین هزینه های هنگفت واردات را نیز کاهش دهد (بیشتر بیش از پنج میلیارد دلار در سال) کودهای شیمیایی برای کشور.
بیوچار که از مواد گیاهی از طریق پیرولیز به دست می آید، گزینه جالب دیگری برای جایگزینی کودهای شیمیایی است، زیرا می توان از آن برای بهبود سلامت خاک، عملکرد برداشت و تصفیه فاضلاب استفاده کرد. و در نهایت کمپوست کردن یکی دیگر از روش های تثبیت شده است که زباله های آلی را به کمپوست غنی از مواد مغذی تبدیل می کند و کیفیت خاک و عملکرد محصول را بهبود می بخشد. با درک اهمیت کودهای زیستی از نیروگاه های بیوگاز، دولت هند طرح کمک به توسعه بازار را در سپتامبر 2023 با بودجه 14.518 میلیارد روپیه (تقریباً 181 میلیون دلار آمریکا) برای ترویج کودهای آلی و در نتیجه فعالیت های کشاورزی پایدار و ارگانیک راه اندازی کرد. کشور.
علاوه بر این، زیست توده حاصل از ضایعات غذایی، کاربردهای متعدد دیگری در زمینه‌های کشاورزی-صنعتی، تولید پلاستیک‌های زیستی، مواد شیمیایی مبتنی بر زیستی، منبع تغذیه حیوانات مغذی و پایدار و مواد بستر حیوانات پیدا می‌کند. این راه حل های نوآورانه زیست توده همچنین با مشکلات فوری مانند از بین رفتن مواد مغذی خاک و سوزاندن بقایای محصولات کشاورزی که به آلودگی هوا کمک می کند، مقابله می کند. به عنوان مثال، سوزاندن یک تن کاه شلتوک، 60 کیلوگرم مونوکسید کربن (CO)، 1460 کیلوگرم دی اکسید کربن (CO2)، 199 کیلوگرم خاکستر، 3 کیلوگرم ذرات معلق و 2 کیلوگرم گوگرد آزاد می کند. دی اکسید (SO2)، باعث گرم شدن قابل توجه زمین می شود و در عین حال میکروارگانیسم های مهم خاک را نیز از بین می برد. همچنین خاک را از مواد مغذی ضروری مانند نیتروژن (5.5 کیلوگرم)، فسفر (2.3 کیلوگرم)، پتاسیم (25 کیلوگرم) و گوگرد (1.2 کیلوگرم) و همچنین سایر ریز مغذی ها به غیر از کربن آلی تخلیه می کند.
گزینه های متعدد برای برنامه
بنابراین، با کاهش نیاز به سوزاندن بقایای گیاهی و غنی‌سازی خاک، محلول‌های زیست توده می‌توانند جایگزین‌های مفیدی برای سازگاری با محیط زیست ارائه کنند. چندین انگیزه مهم برای کشاورزان از سوی دولت هند حاکی از حمایت و جدیت است که برای تشویق به اتخاذ گزینه های انرژی زیستی و کودهای آلی مورد تاکید قرار گرفته است. طرح‌های دولتی مانند برنامه ملی انرژی زیستی (NBP) و سایر برنامه‌ها کمک مالی و پشتیبانی برای انرژی زیستی، کودهای زیستی و شیوه‌های کشاورزی پایدار ارائه می‌کنند.
یکی از این نمونه ها، انجمن خدمات تعاونی چندمنظوره لامبرا کانگری است که کل دهکده را با بیوگاز تولید شده از سرگین گاو محلی فراهم می کند (به کادر مراجعه کنید). در اینجا شایان ذکر است که در حالی که مناطق روستایی دارای ضایعات آشپزخانه و مواد غذایی بسیار محدودی هستند، زیرا خوراک اصلی دام است، در مناطق شهری می توان سیستم های بیوگاز مشابهی را در سطح خانوار برای مدیریت محلی زباله های آشپزخانه نصب کرد، در جوامع مسکونی. دفاتر، هتل ها و مجتمع های رستوران در سطح جامعه، به طوری که مقادیر زیادی از ضایعات مواد غذایی به محل های دفن زباله ختم نشوند و به صورت محلی به طور پایدار مدیریت شوند. کود زیستی تولید شده از این طریق می تواند برای کاربردهای باغبانی نیز استفاده شود. در سال‌های اخیر، کارخانه‌های بزرگ BioCNG با ظرفیت ۳۰۰ و ۵۵۰ تن تصفیه زباله‌های جامد شهری در روز نیز به ترتیب در شهرهایی مانند پونا و ایندور نصب شده‌اند و BioCNG برای سوخت اتوبوس‌های حمل‌ونقل عمومی استفاده می‌شود.
به طور خلاصه، زیست توده روشی امیدوارکننده برای هند برای مبارزه با تلفات و ضایعات مواد غذایی است. با فناوری های ارائه شده، می توان چندین چالش را به طور همزمان حل کرد. آنها از هدر رفتن مواد غذایی جلوگیری می کنند، کشاورزی پایدار را ترویج می کنند، حاصلخیزی خاک را بهبود می بخشند، بهره وری محلی را افزایش می دهند و ردپای زیست محیطی کشاورزی را کاهش می دهند.
منبع: https://www.rural21.com/
ترجمه: ناهید ملاحسینی
