تاثیر باقی مانده سموم بر خاک/ خاک آلوده تهدیدی برای زنجیره غذایی
پایگاه خبری داوان نیوز: باقی مانده های سموم از طریق محیط زیست و آلودگی مواد غذایی بر سلامت انسان تأثیر می گذارد. علاوه بر این، آلودگی آفتکشها از گیاهان هدف دور می‌شود و در نتیجه آلودگی محیطی ایجاد می‌شود.
به گزارش گروه علمی اخبار روزانه کشاورزی، آفت کش ها به روش های مختلفی از جمله به هوا، از طریق جریان های باد، به آب، از طریق رواناب یا شستشو، و به گیاهان، حیوانات و انسان ها از طریق خاک حرکت می کنند.
ظرفیت خاک برای فیلتر کردن، تجزیه و سم زدایی آفت کش ها تابع کیفیت خاک است. باقی مانده آفتکشها منجر به تولید بقایایی می‌شود که نه تنها در اکوسیستم‌های آبی، بلکه در مناطق خشکی نیز برای سال‌ها باقی می‌مانند و تبدیل به یک تهدید برای محیط زیست می‌شوند. در واقع، آلودگی خاک و رسوبات توسط آفت کش ها یک مشکل گسترده در مناطق خشکی بوده که اثرات نامطلوبی بر کیفیت غذا و پایداری کشاورزی داشته است. علاوه بر این، در مناطق خشکی، به دلیل اینکه خاک ها ظرفیت نگهداری زیادی از آفت کش ها را در ساختار خود از طریق جذب نشان می دهند، اما همچنین آلاینده های آلی قدیمی را به اتمسفر، آب های زیرزمینی و موجودات زنده به عنوان منبع ثانویه منتشر می کنند، خاک مخزن اصلی محیط زیست است. آفت کش ها، نقش مهمی در توزیع جهانی و سرنوشت آلودگی دارند.
ماندگاری بقایای آفت کش ها در خاک رابطه بسیار نزدیکی با خواص آفت کش ها از جمله حلالیت در آب، ثابت جذب خاک (Koc)، ضریب تقسیم اکتانول/آب (Kow) و نیمه عمر در خاک (DT50) دارد. آفت کش هایی که به شدت به خاک چسبیده اند دارای مقادیر Kow بالایی هستند و در نتیجه مقادیر Koc بالایی دارند و هر دو ویژگی منجر به جذب قوی به مواد آلی در خاک می شود. بنابراین، انتظار می رود آفت کش هایی که به عنوان آبگریز، پایدار و زیست انباشته طبقه بندی می شوند، در خاک انباشته و باقی بمانند. به عنوان مثال، برخی از آفتکشها مانند DDT، اندوسولفان، اندرین، هپتاکلر و لیندان به شدت به ذرات خاک متصل می‌شوند. برخی دیگر از آفتکشها، از جمله کاربامات‌ها، قارچ‌کش‌ها و برخی حشره‌کش‌های ارگانوفسفره در خاک ماندگار نیستند، اما ممکن است در طول روان‌آب تحت فرآیندهای متفاوتی قرار گیرند و به محیط‌های مختلف محیطی نفوذ کنند. بنابراین، خاک آلوده به آفت کش ها تهدیدی گسترده برای آب و زنجیره غذایی است.
رفتار دگرگونی آفتکشها در خاک توسط برهمکنش‌های بین ماتریس‌های خاک، از جمله محتوای مواد آلی، pH، دما، رطوبت، انواع میکروارگانیسم‌ها، حالت‌های آبیاری و پرچین‌های چمن و ویژگی‌های آفت‌کش، از جمله تعیین می‌شود. خواص فیزیکی و شیمیایی به عنوان مثال، هر چه مقدار مواد آلی بیشتر باشد، جذب آفت کش ها بیشتر می شود. علاوه بر این، جذب با کاهش pH خاک برای آفت‌کش‌های 2، 4-D، 2، 4، 5-T، پیکلورام و آترازین افزایش می‌یابد.