نقشه برداری جغرافیایی برای کشاورزی پایدار در جنوب آسیا

پایگاه خبری DA1news: دانشمندان موسسه بین المللی تحقیقات محصولات کشاورزی برای مناطق استوایی نیمه خشک (ICRISAT) مطالعه ای را منتشر کرده اند که نقش نقشه های جغرافیایی و داده های ماهواره ای را در شکل دادن به آینده امنیت غذایی برجسته می کند.

به گزارش گروه بین الملل اخبار روزانه کشاورزی،این تحقیق با تمرکز بر آسیای جنوبی تاکید می کند که چگونه این ابزارهای پیشرفته می توانند به طور قابل توجهی بهره وری و پایداری کشاورزی را افزایش دهند.
با توجه به اینکه تنها شش برداشت سالانه تا پایان ضرب الاجل 2030 اهداف توسعه پایدار (SDG) باقی مانده است، نیاز به تشدید پایدار تولیدات کشاورزی هرگز به این فوریت نبوده است. زمین های خشک، به ویژه، فرصت قابل توجهی برای افزایش بهره وری کشاورزی و کمک به امنیت غذایی جهانی است.

سیستم‌های کشت دیم پیچیده هستند که توسط عوامل بیوفیزیکی، اجتماعی و اقتصادی شکل می‌گیرند. استفاده از محصولات جغرافیایی و داده های ماهواره ای برای نقشه برداری این سیستم ها می تواند ارزشمند باشد. دکتر استنفورد بلید، معاون مدیر کل تحقیقات ICRISAT در حیدرآباد هند، می‌گوید: این ابزارها بینش‌های مهمی را برای تصمیم‌گیری، باز کردن فرصت‌ها برای افزایش تولید و افزایش درآمد کشاورزان در این محیط‌های چالش‌برانگیز ارائه می‌دهند.

این مطالعه که مساحتی بالغ بر 477 میلیون هکتار را در سراسر هند، پاکستان، نپال، بوتان، بنگلادش و سریلانکا پوشش می‌دهد، 27 سیستم عمده کشت را شناسایی و نقشه‌برداری کرد.

دکتر ML Jat، مدیر برنامه تحقیقاتی جهانی، سیستم‌های کشاورزی و مزرعه انعطاف‌پذیر، با تاکید بر منحصربه‌فرد بودن این تحقیق، می‌گوید: «مطالعات عمدتاً از داده‌های مکانی برای نقشه‌برداری از محصولات منفرد یا عمده مانند برنج، گندم و نیشکر یا نظارت بر شدت محصول استفاده می‌کنند. پوشش گیاهی طبیعی و غیره این مطالعه پیشگامی در درک کل سیستم کشت است، یعنی محصولاتی که در یک توالی در طول سال رشد می کنند.

توزیع فضایی سیستم های کشت در جنوب آسیا

این داده‌های سری زمانی دیدگاه تازه‌ای در مورد بازنگری و طراحی مجدد سیستم‌های کشت، پرداختن به چالش‌های امنیت غذایی و انعطاف‌پذیری آب و هوا در آینده نزدیک ارائه می‌دهد.

به گفته دکتر مورالیکریشنا گوما، نویسنده اصلی این مطالعه، داده ها به عنوان یک لایه اساسی عمل می کنند و می توانند به روش های مختلف برای درک و بهبود عملکرد کشاورزی مورد استفاده قرار گیرند. گوما خاطرنشان می کند: “وقتی با داده های آب و هوا و خاک ترکیب شود، می تواند به برنامه ریزی برای بهینه سازی منابع و افزایش بهره وری کشاورزی کمک کند.”

مجموعه داده ها اطلاعات دقیقی را برای بهینه سازی تخصیص منابع به دولت ها ارائه می دهند

در مقیاس جهانی، این نقشه‌های جغرافیایی داده‌های ضروری را ارائه می‌دهند که می‌تواند تلاش‌های کاهش تغییرات آب و هوایی را هدایت کند. در سطح ملی، این مجموعه داده ها درک دقیقی از الگوهای کشت منطقه ای ارائه می دهد و دولت ها را قادر می سازد تخصیص منابع را بهینه کنند.

نقشه برداری جغرافیایی می تواند سیاست هایی را ارائه دهد که توزیع کارآمد منابع مانند آب، کود و بذر را بر اساس نیازهای خاص سیستم های مختلف کشت تضمین می کند. علاوه بر این، این نقشه‌ها را می‌توان در استراتژی‌های مدیریت بلایا ادغام کرد و به شناسایی مناطق آسیب‌پذیر در برابر تنش‌های کشاورزی، مانند خشکسالی یا سیل کمک کرد و امکان پاسخ‌های هدفمند و مؤثرتر را فراهم کرد.